(Ze is verdronken)

Kaatje is verdronken in de vijver bij het sas
Het was al na de noen toen zij vertrokken was
De vijver lag verscholen voorbij het laatste huis
Niemand liet zich er ooit zie, maar Kaatje voelde  zich er thuis
Op die zondag in Augustus wist zij zich plots bespied
De wind viel even stil, er klonken stemmen in het riet

Twee jongens doken op 
De ene had een tand van goud
En hij sprak zoete woorden
Alles aan hem leek vertrouwd
De andere hield zich rustig en hij ze niet veel
Maar kaatje zag zijn hart kloppen in zijn  keel

En Kaatje is verdronken in de vijver bij het sas
Het was al na de noen toen zij vertrokken was
De ene droeg de andere op Kaatje iets te geven
Toen het om haar halsje hing had zij nog een kwartier te leven

Zo’n mooi medaillon daar moet iets tegenover staan
Zei die ene jongen, anders moeten wij jou slaan
De andere jongen lachte en drukte Kaatje op de grond
Die heel zachtjes huilde om wat haar te wachten stond

Kaatje is verdronken in de vijver bij het sas
Het was al na de noen toen zij vertrokken was
Kaatje is verdronken in de vijver bij het sas
Het was al na de noen toen zij vertrokken was

(Kaatje is verdronken
Ze is verdronken)