Ik weet nog goed hoe alles eens begon.
Hoe vol geheimen was de weg die voor ons lag.
Een weg waarvan je soms de rand niet zag.
Maar wat er ook gebeurde, aan het einde scheen de zon.
Ik tel de dagen die sindsdien verstreken,
Al lang niet meer op de vingers van een hand.
Maar ook de tijd kan niets meer van jouw beeld verbleken,
Al is de weg nog zo lang naar ons land.

   Als de dag van toen hou ik van jou.
Misschien op rechter en bewuster trouw
Maar toch steeds weer is een dag zonder haar,
Een verloren dag, met stil verlangen naar
Weer een dag als toen, waarop je zei:
"Jij bent mijn leven, sta aan mijn zij."
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou, als toen die dag.

Ik heb zo vaak geprobeerd je te doorgronden.
Zoals je in ieder boek lezen kan waardoor
En zag na al die lessen toch het doel versomberen,
Want vaak weet ik nog minder dan ooit te voor.
Ik heb honderdmaal gezien zonder te begrijpen,
Wat jij nu werkelijk wilde, en ook elke keer 
Als ik verwachtte alles met je te bereiken
Kwam weer de wind en blies me weg als een veer.

   Als de dag van toen hou ik van jou.
Misschien op rechter en bewuster trouw
Maar toch steeds weer is een dag zonder haar,
Een verloren dag, met stil verlangen naar
Weer een dag als toen, waarop je zei:
"Jij bent mijn leven, sta aan mijn zij."
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou, als toen die dag.