Haar mond zingt in memoriam
Voor hen die het verstaan
Het is een in memoriam
Voor de dingen die vergaan
Een in memoriam, gevangen in een zucht
Bij haar dagelijkse ommetje voor de frisse lucht

Haar hart klopt in memoriam
Het klopt nog steeds teveel
Het is een in memoriam
Dat trommelt in haar keel
Een in memoriam dat hamert in haar bloed
Als ze vraagt
Hoe zit m'n haar
En hij niet kijkt
Maar zegt
't Zit goed

Haar buik klaagt in memoriam
Opdat ze niet vergeet
Het is een in memoriam
Als ze is uitgekleed
Een in memoriam, dat dreigend in haar klinkt
Als hij 's zaterdags haar aanraakt
Tenminste, als hij drinkt

Zo leeft ze in memoriam
En leeft dus eig'lijk niet
Want dit in memoriam
Is geen afscheidslied
Geen in memoriam van wat dood is dat verdwijnt
Maar een in memoriam dat de toekomst zwart omlijnt
In memoriam wat er ook komen zal
Want wat er morgen gaat gebeuren
Dat herinnert zij zich al