Eigenlijk kan ik pas gaan slapen als de nacht voorbij is
Als de stad, waarin ik leef, van zwarte schaduw vrij is
De dag heeft een open kindergezicht
Waanzinnig hoopvol is het licht
En ongekend de overmoed
Die zich een weg baant door mijn bloed
Ik voel mij onuitsprekelijk goed als de nacht voorbij is
En de stad waarin ik leef toch niet meer van mij is.

Eigenlijk kan ik pas gaan slapen in de allervroegste morgen
Als de stad waarin ik leef niet meer is verborgen
Kan ik rustig ademhalen
En bij de eerste zonnestralen
Tussen twee laatste slokken door
Gaapt ook God van oor tot oor
Want het leven gaat gewoon weer door als de nacht voorbij is
En de stad waarin ik leef van zwarte schaduw vrij is.

En als ik, zoals iedereen, op een goeie dag zal doodgaan
Hoop ik dat dat is op het uur dat de andere mensen opstaan
Ik doe zoals altijd m'n ogen dicht
In het allervroegste morgenlicht
En met mijn mooiste kleren aan
Ga ik van mijn stad vandaan
Ik zal mijn langste nacht in gaan als de nacht voorbij is
En het leven dat ik heb ineens niet meer van mij is.