Of het goed is hoe je ’t doet, blijkt toch pas achteraf
dus je doet ’t weer, al merk je nogal gauw
van de top van je geluk vaak nog geen meter af
maar voor je ’t weet weer aan de grond en in de kou

Weer zo’n vrije val in dat tranendal
en van je al zo vaak gebroken hart
lijm je de scherven weer, en je probeert ’t weer
vanuit dat dal omhoog, net als elke keer

Je klimt dezelfde berg weer op, in wind en weer, je geeft niet op
al wijst de hele wereld naar zijn kop
want of het goed is hoe je’t doet blijkt toch pas achteraf
en daarom neem je telkens weer de gok

Je schoenen slijten aan je voet
’t is echt wel afzien dit gezwoeg
je vraagt je af waar je het eigenlijk voor doet
en op een dag verlies je plotseling totaal de moed
bent nauwelijks halverwege als je roept
wat heb ik eraan om zo door te gaan
telkens op een haar na bij het geluk
ik ben het meer dan zat, heb het totaal gehad
’t geluk dat kan me wat, ik pas, ik ga terug

Je rent er niet meer achteraan, je laat het gaan, je laat het gaan
en pas dan, maar dat blijkt ook weer achteraf
komt het geluk dat je zo fanatiek hebt nagejaagd
ineens met open armen op je af