Als je wil dan kan je gaan
Als je wil dan kan je gaan
Ik zal rustig op je wachten 
Ik zal rustig blijven staan
Zal ik roepen om je naam?
’t Zal de pijn vast niet verzachten
Want het is maar door verwachten 
Dat eenzaamheid gaat snijden
En ik wil niet langer lijden
Als je wil dan kan je gaan

Als je wil dan kan je gaan
Dan ga ik wel boeken lezen
Waarin staat hoe te genezen 
Als men jou heeft laten staan
Maar wees gerust: ik laat geen traan
Die houd ik voor de wezen 
Die mij er vandaag op wezen 
Dat veel erger kan bestaan
Als je wil dan kan je gaan

Dan ga ik wel liedjes schrijven 
Van hoe ’t zijn zou moest je blijven 
En zo zal je nooit vergaan
En kan ik het niet meer aan
Als ik kou krijg in mijn bedje 
Trek ik iets warmers bovenaan

Als je wil dan kan je gaan
Dat is vast nog niet het einde 
Want men zegt dat men na lijden 
Beter op zijn benen staat 
Misschien moet ik hier wel vandaan 
Even weg hier, even reizen 
Naar een plaats waar niets of niemand 
Vermoedt van je bestaan
Als je wil dan kan je gaan

Dan ga ik wel liedjes schrijven 
Van hoe ’t zijn zou moest je blijven 
En zo zal je nooit vergaan
En kan ik het niet meer aan
Als ik kou krijg in mijn bedje 
Trek ik iets warmers bovenaan

Ik lees de twijfel in je ogen
Ik hoor je zwijgen in de nacht
Zie hoe je langzaamaan verdwijnt
En misschien brandt het op je lippen
Maar je stilte maakt me bang
Doe mij dan maar de korte pijn 		

Dan ga ik wel liedjes schrijven 
Van hoe ’t zijn zou moest je blijven 
En zo zal je nooit vergaan
En kan ik het niet meer aan
Als ik kou krijg in mijn bedje 
Trek ik iets warmers bovenaan
Misschien moet ik hier wel vandaan
Even weg hier naar een plaats
Waar niemand weet van jouw bestaan
Als je wil dan kan je gaan
Dat kan mij toch niet verrekken
Als je wil dan kan jij gaan

tekst en muziek: Lennaert Maes