AL BEN JE NIET BIJ ME
(lieve van praet - herman elegast)

al ben je niet bij me, toch hoor ik je nog praten
je stem zweeft door de kamer waar ik met je woon
al zou je mij hier maanden in mijn eentje achterlaten,
dan kende 'k nog van ieder woord de juiste toon.

je boze bui van maandag hangt nog altijd in de hoeken
bekruipt me met een onbestemd gevoel van pijn
als ik aandachtig luister kan ik jou nog horen vloeken
hoor ik opnieuw hoe hard je woorden kunnen zijn.

maar boven alles uit hoor ik het zachte fluisteren
waarmee je mij vertelt wat niemand anders van je weet
en waar ik urenlang zonder verveling kan naar luisteren
zachte praatmuziek waar ik de stilte bij vergeet

al ben je niet bij me, toch voel ik hoe je armen
mij langzaam wiegen, en ik voel terug
je vertrouwde handen die m'n huid verwarmen
de streling die zij achterlieten op mijn rug

al ben je niet bij me, toch kan ik je bekijken
horen, voelen en voor mij zien staan
je laat de tijd dat ik alleen ben korter lijken
't is net alsof je nooit bent weggegaan!!!