Ze is nu achtenzestig jaar, haar leven is al haast voorbij
Niet dat zij dat zelf zo voelt, dat zeggen zij
Blijkbaar kan ze niks meer op d'r eigen houtje
Ze heet al veertig jaar van Brandwijk, maar opeens komt er een dag
Dat geen mens haar naam meer weet en zomaar oma zeggen mag
En moedertje of ouwetje

Vorig jaar is zij voor meubelen naar van der Meer gegaan
Maar haar dochter zegt : "Ach mam, waar begin je aan
Waarom zou je al je spulletjes niet houwen
Waarom zoveel kosten maken voor de tijd die jij nog leeft "
Maar aan ieder meubelstuk zit een herinnering gekleefd
Aan haar man en aan haar trouwen

Als je oud bent mag je blijkbaar, als het goed is, niks meer voelen
Geen verlangens meer bezitten, want die tijd heb je gehad
Je bent oud en daarmee uit, je hoort nu bij de ouwe troelen
Niks meer weten, niks meer doen

Je zal het best wel goed bedoelen, maar je moet niet veel meer willen
Want dan wordt je afgekat.
't liefste hadden ze nog dat je in 't bejaardencentrum zat
Als 't kan niet in de stad, dat is beter moeder
Straks dan overkomt je misschien wat
En ze hebben daar een bad, dat heb je vroeger nooit gehad
'k zou er toch nog maar eens ernstig over denken, lieve schat

Bijna zesendertig jaar is ze getrouwd geweest met Piet
Na zijn dood duurde 't jaren voor ze wendde aan 't verdriet
't valt niet mee om in je eentje door te leven
Nooit z'n stem meer, z'n pantoffels, z'n sigaren in de kist
En de lege plek in bed, ze heeft z'n lichaam zo gemist
Dat verlangen is gebleven

Vorig jaar had zij een vriend, hij was al zes jaar weduwnaar
Maar haar dochter zegt : "God, mens, doe in godsnaam niet zo raar
Ben jij nu na vier jaar vader al vergeten"
Kon haar dochter maar begrijpen dat ze Piet nog altijd mist
En dat een vrouw, wanneer haar man sterft, niet opeens van ijzer is
'k hoop maar dat ze 't nooit hoeft te weten

Als je oud bent mag je blijkbaar, als het goed is, niks meer voelen
Geen verlangens meer bezitten, want die tijd heb je gehad
Je bent oud en daarmee uit, je hoort nu bij de ouwe troelen
Niks meer weten, niks meer doen

Je zal het best wel goed bedoelen, maar je moet niet veel meer willen
Want ze zetten je opzij
Ga toch lezen moeder, wandel, puzzel, handwerk, haak of brei,
Nee, met kerst zijn we niet vrij, als je dood bent, lieverd, is de
televisie dan voor mij
Mens, je hoeft niet meer, wees blij. Moeder zeur niet tegen mij
God, ik wou dat jij niet altijd alle dingen drie keer zei

Met een gek of invalide heeft men soms nog medelij
Oude mensen worden uitgescheten in de maatschappij



Tekst en muziek: Robert Long