Als kleine man weet ik nog wel 
Zag ik voor het eerst mijn Isabel 
Ze woonde in de straat bij mij 
En kwam heel vaak voorbij 
Haar haar was lang en donkerrood 
Haar ogen blauw en oh zo groot 
Ze had de mooiste kleren aan 
maar mij zag ze niet staan 

Oh Isabel wat doe je me aan 
Oh Isabel laat mij hier niet staan 
Oh Isabel kom mij achterna 
Oh Isabel zeg nou toch ja 

Ik werd spontaan verliefd op haar 
Ook al vond ze mij wel raar 
Maar stiekem met me ogen dicht 
was zij voor mij gezwicht 
Maar toen opeens keek zij naar mij 
Haar vinger zei kom dichterbij 
Ze nam me mee achter de tent 
Ik werd een echte vent 

Oh Isabel wat doe je me aan 
Oh Isabel laat mij hier niet staan 
Oh Isabel kom mij achterna 
Oh Isabel zeg nou toch ja 

We waren jaren bij elkaar 
Maar bij me blijven vond ze zwaar 
Ze haalde even peuken vlug 
En kwam niet meer terug 
Daarna zag ik haar jaren niet 
Maar toch bleef ze mijn favoriet 
Leuke meiden had ik wel 
Maar niet als Isabel 

Oh Isabel wat doe je me aan 
Oh Isabel laat mij hier niet staan 
Oh Isabel kom mij achterna 
Oh Isabel zeg nou toch ja 

Later zag ik haar weer terug 
Keek door het raam lag op haar rug 
Ik keek eens goed en tot me schrik 
Dacht ik die ken ik 
Een bleke huid en zwarte pruik 
Toch kreeg ik vlinders in m'n buik 
Zonder denken of verstand 
Rijkte ik me hand 

Oh Isabel wat doe je me aan 
Oh Isabel laat mij hier niet staan 
Oh Isabel kom mij achterna 
Oh Isabel zeg nou toch ja