Rinkelend rollen de stukjes tin
Het zware ijzer valt dreunend opzij
Zwierend en buitelend rolde ik verder
Voorwaarts, vreemde landen binnen
Waar de vogels me totaal onbekend zijn
Zelfs de kraaien klinken hier anders dan thuis
Niemand weet iets over mij
Nochtans voel ik wat de anderen voelen
Twijgjes trilden en ik sidderde
Blaadjes zweefden. Ik werd door elkaar geschud.

Maar zou mijn moeder het weten?
Zou mijn vermaarde vader het kunnen raden?
Zou hij terugkeren uit het land van de schaduwen?
En neerdalen uit de hoogste hemelen?
Zou hij terugkeren uit het land van de schaduwen?
En neerdalen uit de hoogste hemelen?
Om zijn eigen dochter ter hulp te snellen?
Ik heb mijn moeder niet meer gezien
Sinds ze de houten lijkkist sloten
sinds ze het deksel dichtgenageld hebben met tinnen nagels
En het met koperen nagels sloten

Ik boog en richtte gebeden naar de volle maan
Terwijl ze haar zachte stralen op me neerscheen
Ik smolt de tinnen nagels van mijn moeders doodskist
Loste de nagels van glanzend koper
Van mijn moeders lijkkist
Van mijn moeders lijkkist
Ik smolt de tinnen nagels van mijn moeders doodskist
Loste de nagels van glanzend koper