Lief, als wij dan straks simpelweg zitten in zo’n tweepersoons appartement
 Samen wat te kijken uit het raam want dat doe je als je bijna honderd bent
Dan staan er op een kastje heel veel foto’s van wat we samen hebben meegemaakt
En van het zeer omvangrijk nageslacht met een kleedje dat ik zelf heb gehaakt

Al zijn we dan versleten en heel oud, je zegt nog elke dag hoeveel je van me houdt
En ik zeg terwijl jij jam op een croissantje smeert en heel goed uitkijkt
Dat er niets aan de lakens komt:  “Lief dat weet ik toch”
 
Op zondag komt familie op bezoek: m’n oude zoon een kleinkind met haar man
Wanneer ze weer vertrokken zijn, komt ’t eten
“Dat was weer heel gezellig”, zeg jij dan
Na ’t eten zitten we op de bank. We hebben weer voldoende aan elkaar
Jij maakt een kruiswoordpuzzel en ik lees
Ik streel je rimpelige wangen en jij m’n grijze haar

Al zijn we dan versleten en heel oud, je zegt nog elke dag hoeveel je van me houdt
En ik zeg terwijl jij trekt en sjort aan m’n bh-sluiting 
En ik het uiteindelijk toch maar weer zelf moet doen: “Lief dat weet ik toch”

En dan we zijn de honderd lang voorbij, kijk jij me bij ’t ontbijt langdurig aan
Zegt: “Lief, ’t is een mooie dag en alles wat ik wou heb ik gedaan”
We doen de lakens over ons heen en we praten, lachen, huilen, vrijen
Tot we samen in slaap vallen

Al zijn we dan versleten en heel oud, je zegt nog elke dag hoeveel je van me houdt
En ik zeg: “Lief je weet maar 10% van hoe lief je bent”