Wat was de wereld prettig als je zomaar in de trein
domweg ongemotiveerd een beetje aardig durfde zijn
voor de meneer die zit te waaien met zijn krantje
of voor die mama met haar bewegelijke Jantje
of voor die andere mevrouw vlakbij de deur
of voor de plichtsgetrouwe conducteur.

Maar dat kan blijkbaar niet,
want dat mag nou eenmaal niet
en dus doen we het ook maar niet.
Da's jammer.

Wat was de wereld prettig als je zomaar in de tram
iets gezelligs durfde zeggen tegen haar of tegen hem
die we niet kennen, noch van naam, noch van gestalte,
maar die op weg is naar precies dezelfde halte.
Wat zou het leuk zijn als je morgen op kantoor
spontaan trakteren kon zonder 'waarvoor'.

Maar dat kan blijkbaar niet,
want dat mag nou eenmaal niet
en dus doen we het ook maar niet.
Da's jammer.

Wat was de wereld prettig als je ongereserveerd
vriendelijk knikte naar de vreemdeling die je viermaal daags passeert
of tegen de buren die hier pas zijn komen wonen,
die zich op hún beurt weer niet aardig durven tonen.
Wat zou je denken van een simpele sigaret
voor de beambte achter zijn loket?

Maar dat kan blijkbaar niet,
want dat mag nou eenmaal niet
en dus doen we het ook maar niet.
Da's jammer.