Zijn taak was het de trein heen en weer te doen rollen
van Zwolle naar Kampen, van Kampen naar Zwolle,
de ene dag uit en de andere dag in.
Zodra hij de wielen hun lied hoorde stampen -
van Kampen naar Zwolle, van Zwolle naar Kampen -
had hij het pas helemaal echt wat je noemt naar zijn zin.

Het reizend publiek profiteerde ten volle
van Zwolle naar Kampen, van Kampen naar Zwolle
en van de ervaringen die hij bezat.
Door zomerse regens en winterse dampen -
van Kampen naar Zwolle, van Zwolle naar Kampen -
geleidde hij veilig zijn trein langs het ijzeren pad.

Er groeiden geen bloemen, er bloeiden geen bollen
van Zwolle naar Kampen, van Kampen naar Zwolle,
geen merel of vink zong voor hem een refrein.
Soms kreeg hij behoefte een fee aan te klampen -
van Kampen naar Zwolle, van Zwolle naar Kampen -
helaas zat er nooit eens een levende fee in zijn trein.

De één krijgt citroenen, de ander slechts knollen
van Zwolle naar Kampen, van Kampen naar Zwolle.
Stilaan werd hij oud en het hart woog hem zwaar.
En na een bestaan zonder schokken of rampen -
van Kampen naar Zwolle, van Zwolle naar Kampen -
kwam heel zacht het eind en een engeltje zei: 'Komt u maar...'