Toen ik nog klein was had ik een hele lieve tante
Zo echt een dame van het ouderwetse slag
Die je liet rommelen met stapels ouwe kranten
En met ome Marius z’n afgedragen wanten
En die niet elke kleine kinderzonde zag
’t Was voor m’n broertjes en m’n zusjes en voor mij een waar festijn
Als we van tijd tot tijd een hele dag bij tante mochten zijn
En dan riep z’ons bij elkaar en dan zongen we met haar

Lieve kinderen hie hie , lieve kinderen ha ha
Lieve kinderen hier is hie , lieve kinderen daar is ha
En ze zeggen dat ik niet dansen kan
Maar ik kan dansen als een edelman

Maar na verloop van zo een twaalf a dertien jaren
Toen werd ik zachtjesaan een heel klein beetje groot
Toen dacht ik tante is toch feitelijk maar een rare
Zo doodgewoon met zonder krullen in dr haren
En dat ze altijd zong vond ik domweg idioot
Ik vond het flauw met haar te praten over school en over thuis
Ik kreeg een hekel aan dr planten aan dr poes en heel dr huis
En ik werd soms bijna honds als ze zingen wou met ons

Lieve kinderen hie hie , lieve kinderen ha ha
Lieve kinderen hier is hie , lieve kinderen daar is ha
En ze zeggen dat ik niet dansen kan
Maar ik kan dansen als een edelman

Er is sindsdien alweer een hele tijd verstreken
Nu ben ik een man en tussen beien zelfs meneer
Ik heb m’n eigen kleine zorgen en gebreken
Om van de grotere maar liever niet te spreken
En wilde haren heb ik ook zoveel niet meer
Als ik dan nu denk aan m’n tante zeg ik in stilte tegen haar
Nu ik dan zelf een gezin heb sedert enig menig jaar
Neem ik m’n dochter en m’n zoon en zing op vaderlijke toon

Lieve kinderen hie hie , lieve kinderen ha ha
Lieve kinderen hier is hie , niet in je neus peuteren 
En ze zeggen dat ik niet dansen kan
Maar ik kan dansen als een edelman