De ezel had zijn ezelleven lang
uitsluitend zware lasten lopen zeulen,
totdat meneer de vos hem zei in een gesprek:
'Je lijkt wel gek,
het prototype van een ezelsveulen.
Je laat je domweg koeioneren, jij,
als was je voor de knoet geboren.
Alleen je meester spint er garen bij,
knoop dat eens in je ezelsoren.
Je moet van nu af op je rechten staan,
want anders komt er nooit een einde aan!'

De ezel deed nauwkeurig wat hem was verteld:
hij voerde actie in de ruimste mate,
hij werd opeens een echte obstinate bink,
hij staakte flink,
met heel wat materiële resultaten.
Hij dacht: 'Als ik maar tijdig herrie trap,
dan krijg ik in de winst te delen
en later, via medezeggenschap,
de kans om mee de baas te spelen.
De slavernij is uit de tijd geraakt.
Meneer de vos, ik heb me vrij gemaakt!'

De baas was niet zo happy met de nieuwe tijd.
Hij had geen ezel meer om af te beulen.
Totdat meneer de vos hem zei in een gesprek:
'Je lijkt wel gek
en net zo'n sufferd als dat ezelsveulen.
Je winsten hoeven niet teloor te gaan,
je hebt alleen machines nodig.
Schaf ook een stuk of wat computers aan,
dan is de ezel overbodig.'

De toestand blijft derhalve onverlet:
de arme ezel wordt op straat gezet.