De arme herder Joachim was niet zo bijdehand
Was niet zo uitermate slim en hij had geen groot verstand
Hij had vooral een hekel aan werken
Hij deed soms hele dagen geen bal
Dat was aan al zijn schaapjes te merken
Want die stonden haast altijd op stal

De anderen deden ferm hun best, maar hij deed zelden mee
Hij zat maar liefst in Bethlehem, in dit of dat café
Om er te drinken en er te praten
Over alles en toch niemendal
Hij liet zijn schaapjes stil staan te blaten
In hun oude bouwvallige stal

En toen de engelen zongen in de stille heilige nacht
Toen lag daar arme Joachim weer dronken op zijn vacht
Hij zag niet het licht en hoorde geen stemmen
En zijn vrienden die zeiden:’kom aan
Hij heeft zijn roes dus laat hem maar zwemmen
Hij kan zo niet naar het stalletje gaan.’

Maar toen hij ’s morgens hoorde, welk een wonder was geschied
Vergoot hij vele tranen van berouw en groot verdriet
Maar toen er weer een winternacht daalde
Kwam een engel van God voor hem staan
Die arme herder Joachim haalde
Om alleen naar de kribbe te gaan.