Caecilia, ik heb mijn hele leven nooit een lied voor jou gezongen
en dat is eigenlijk niet zo best,
terwijl jij toch de baas bent over alle negen engelenkoren,
inclusief het Hemels Staatsorkest,
en vele eeuwen lang beschermster aller muzikanten.
Niet enkel van de roomse, maar ook van de protestantse.
Caecilia met de harp en met het klavecijn;
Caecilia met de schuiftrompet, gitaar en fluit en pauk en tamboerijn.

Caecilia, er is wel veel veranderd sinds de rijke roomse dagen
en wat zit er nog in het vet?
Vandaag of morgen hoor je dat de paters en de nonnen
hier of daar een kathedraal hebben bezet.
En wat is er nog over van de mooie kerkgezangen?
Die zijn door slap getralala en hupsakee vervangen.
Caecilia met de rock, de western en de pop;
Caecilia met de hitparade, de dreutelschijf, enfin: noem zelf maar op.

Caecilia, vergeef me als dit lied een beetje aarzelend is geschreven,
maar wat moet ik met je aan?
Het zou me niks verbazen als ze strakjes komen zeggen:
'Hou maar op, het hele mens heeft nooit bestaan.'
De hemel zonder zang en dans en muzikale tover.
En Sinterklaas is ook al nep, wat wordt het leven pover.
Caecilia met de STER-reclameschreeuwerij;
Caecilia met het hartinfarct. Komaan, duik dan maar liever onder bij mij.