Een dagboek schreef ze, Anne Frank
Een vulpen in haar kleine hand
Een dertien jarig meisje in een achterpand
Een tafel en een ledikant

Het achterhuis was stil van Anne Frank
De dagen duurden maanden lang
De foto’s van wat filmsterren op ’t behang
Een traan over haar bleke wang
Ze was bang…

Lieve Kitty zeg me waarom wij?
Waarom zijn de joden vogelvrij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?

Ze zat er vaak versteend van angst
Weer kwamen er soldaten langs
Het geluid van zware stappen kreeg een hardere klank
Maar stierf dan ook weer weg, god dank
Voor hoelang?

Lieve Kitty zeg me waarom wij?
Waarom zijn de joden vogelvrij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?

Na 25 maanden vol van angst
Die Gruner Polizei, ze kwamen langs
Een dagboek werd gered van het concentratiekamp
Een dagboek van een kind
Bedankt
Anne Frank

Lieve Kitty zeg me waarom wij?
Waarom zijn de joden vogelvrij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?
Gaat de oorlog ooit voorbij?

We weten allemaal hoe dat is afgelopen, en hoe die dappere Anne heeft staan bloeien achter de geblindeerde ramen van het achterhuis. Dat is vandaag 75 jaar geleden. En of we daar iets van hebben geleerd? De stroom van mensen die vandaag op de vlucht zijn van angst, honger en terreur is er nog steeds. Andere gezichten. Maar de vraag om hulp is precies dezelfde.