Ik ben Abdallah en ik woon in Jemen.
Ik kocht een huis, een aardig huis van klei,
want klei, dat is zo koel om in te wonen.
Zo’n huisje was gezond voor mij.

Bij Allah, zeg, wat viel die woning tegen.
Mijn grijze kater krabde ieder uur
een stuk of zeven gaten in de muur.
Het dak begon te smelten in de regen.
Ik maakte ’s nachts een sanitaire stop,
trok door en de wc-pot loste op.

Ik ben Abdallah en ik woon in Jemen.
Ik baalde van mijn huis, mijn huis van klei.
Die klei was gruwelijk om in te leven,
zo’n huis was niet gezond voor mij.

De hele dag was ik aan het repareren.
Ik vulde gaten in het dak, de muur
en ik werd ziek, ellendig, overstuur.
En op een ochtend kwamen er twee heren,
ze droegen witte jassen, ik moest mee.
We gingen naar een groot gebouw aan zee.

Ik ben Abdallah en ik woon in Jemen.
Dit nieuwe huis drijft mij tot razernij,
want de verpleegster zegt: ‘Gaat u maar kleien.’
Bij Allah! Is dat nou gezond voor mij?