Het is niet dat ze alleen is
Daarvan heeft ze weinig last
Maar ze voelt zich opgesloten in haar leven
Dat haar niet genoeg verrast
In haar spiegel woont een meisje
Veel te mager, veel te broos
Om de schimmen te verjagen
Als de lichten zijn gedoofd
En ik kijk naar hoe ze zucht
Alsof ze elk moment kan scheuren
En ik houd haar vast want daarom ben ik hier
Als ik kijk hoe ze zucht
Denk ik telkens weer hetzelfde
Mensen zijn gemaakt van dun papier

Geen idee waar ze bleef stilstaan
Of welke trein ze heeft gemist
Ze dacht lange tijd dat alles wel zou komen
Misschien heeft ze zich vergist
En ik kijk naar hoe ze zucht
Alsof ze elk moment kan scheuren
En ik houd haar vast want daarom ben ik hier
Als ik kijk hoe ze zucht
Denk ik telkens weer hetzelfde
Mensen zijn gemaakt van dun papier
Mensen zijn gemaakt van dun papier