Bij ons in 't straatje, daar woont Da en ome Toon,
die is aan 't studeren op een ouwe saxofoon.
Hein de Pet die houdt van pret, hij zegt, “Hou je mik”,
als Toon begint te spelen, dan is de zaak te dik.

Tante Da en ome Toon,
die zijn stapel op een saxofoon.
Je moet ze horen spelen,
het gaat je nooit vervelen.
Zij houden van vrolijkheid
en een hassebassie,
en een hassebassie op z'n tijd.

Met een toeter van papier, dansen wij in 't rond,
we houwen allen van plezier, 't is ons nooit te bont.
Zet 'm op en nog een prop, leve ome Toon,
we maken er een feessie van, met die saxofoon.

Tante Da en ome Toon,
die zijn stapel op een saxofoon.
Je moet ze horen spelen,
het gaat je nooit vervelen.
Zij houden van vrolijkheid
en een hassebassie,
en een hassebassie op z'n tijd.

(instr)

Tante Da en ome Toon,
die zijn stapel op een saxofoon.
Je moet ze horen spelen,
het gaat je nooit vervelen.
Zij houden van vrolijkheid
en een hassebassie,
en een hassebassie op z'n tijd.