En als weer alles misloopt
dan vlucht ik naar de zee
Ze vindt nooit rust, ik ook niet
dat maakt dan toch al twee
we vloeken elk op zijn manier
we schuimbekken in koor
ik schreeuw naar haar en zij naar mij
maar daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor

en waar ik ook naartoe ga
ik mis altijd de zee
haar stem verleidelijk in mijn oor
overal wil ze mee
ze wiegt me in haar armen
ze fluistert in mijn oor
ze windt zich op, ze maakt zich kwaad
maar daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor

en soms als het niet anders kan 
dan lonk ik naar een meer
een meer is mooi en rustig
maar een zee is zoveel meer, zoveel meer
ze vraagt me blijf je voor altijd
of ga j’ er weer vandoor
ik mis haar veel meer dan zij mij
maar daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor, daar zijn zeeën voor