'k Had 'n radio als versterker
En drie akkoorden Mi La Si
Die mijn repertoire beperkten
Tot een blues en één twee drie
En "the times they are changing"
Klonk als antwoord in de wind
'k Voel nu dat mijn hart nog meezingt
Als het uit de boxen klinkt

Ik kan nooit meer terug
Nooit meer terug
Met wat over is gebleven
Heb ik nu leren leven
Ik kan nooit meer terug
Nooit meer terug

Zelfs het huis wacht nu op slopers
Waar 'k in de wolken heb gewoond
En mijn jeugd wacht nu op kopers
Op wie belangstelling betoont
Zelfs die stad met duizend armen
Ligt nu braak en bijna plat
Zij die mij zo kon verwarmen
Met als jas haar binnenstad

En die glimlach van dat meisje
Nee haar vergeten kan ik niet
Staat voor altijd op het lijstje 
Van 't archief van groot verdriet
Want de duivel mag me halen
En me zeggen het is tijd
Om je schulden te betalen
met als rente heel veel spijt

©tekst: Johan Verminnen
muziek: Johan Verminnen - Bert Candries