Als het zondagmorgen is,
de lucht helder en fris.
Dan is het leven mooi,
staat de melker bij zijn kooi.
Hij tuurt dan naar de lucht,
want de duif zit op de vlucht.
En dan roept hij heel spontaan,
kijk kijk daar komt ie aan.

Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan
Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan.

En is het concours voorbij,
het ie de pest of is ie blij,
dan gaat ie er vlug vandeur,
nor de klets met zunne constateur.
En heeft ie ‘m dor dan staan,
en de klok heeft afgeslaan,
ja dan begint de pret bij Dorruske aan’t buffet.

Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan
Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan.

En is het concours ten end,
en den uitslag word bekend,
dan vliegen ze op de lijsten los,
as unne haan op de knoerselbos.
En den ene roept vol lol,
doe ze nog maar ’s vol,
ik vind ’t hier kolosaal, een rondje voor allemaal.

Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan
Daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan.
Ziede gij dat beestje met z’n vleugels slaan.