Ze kijkt naar 'n heel oude foto
Daar ziet zij, haar jongens op staan
Haar jongens, die uit zijn gevlogen
Heel ver, van hun moeder vandaan
Een glimlach, kan zij, niet bedwingen
Ze hadden zo dikwijls gezegd,
Wanneer wij eens groot zijn geworden
Dan gaan  wij,  bij jou vast niet weg
 
Haar oudste, hij gaf haar veel zorgen
Toch heeft hij het heel ver gebracht,
Het gaat hem nu goed, in de 'vreemde'
Dat had zij van hem niet verwacht
 
De schemering valt in de kamer
En niets dat de stilte verstoord
Het is toch alleen, maar verbeelding
Alsof, zij hun stemmen weer hoort
 
Ze kijkt naar 'n heel oude foto
Zoals zij al vaak heeft gedaan
Dan fluistert zij zacht, 'n paar woorden
Heel zacht, die slecht's een heeft verstaan