Ik zit in ’t schuurtje Henk, ik schrijf
Met angst en huiver
Gisteren controle op m’n lijf
En ‘k was niet zuiver.
Nergens geen erg in niks geen last,
Dat is het rare.
Evenzo vrolijk zit ‘k nou vast
Op Saint Lazare.

Nou zit jij dus mooi zonder poen
En het geval is:
‘k heb óók geen luis om dood te doen,
zwaar in de dalles!
Ik werk me hier (zo’n pokkestreek!)
Gewoon de blare,
Maar cente homaar! ’n Piek per week
Op Saint Lazare.

Tja stinkerd, jij zit op zwart zaad
En gut, dan ben je
Gewoonweg tot alles toe in staat,
O ja, ik kèn je!
Ik knijp ‘m, want jij bent geen man
Voor peukies spare
Zolang ‘k niet voor je tippele kan
Op Saint Lazare.

Je mot bij Sjaan in elk geval
Maar geld gaan hale.
Zeg maar, dat ik het later zal
Terugbetale.
En schop geen bonje in de buurt;
Ik kan ’t niet klare
Zolang ik hier word schoongekuurd
Op Saint Lazare.

En rotzak, zuip nou niet! Je kan
Er heel niet tegen;
Jij wil direct met alleman
De vloer anvege.
En vóór je ’t weet, zit je in de cel
Om te bedare...
En wie bezoekt me dan nog wèl
Op Saint Lazare?

Ik eindig met een dikke zoen,
Dààg, fijne bikkerd!
Ik ben hoe rottig je ook kan doen
Op jou verkikkerd.
Ik weet nog goed: ik had als kind
Datzelfde warme
Gevoel voor God-de-Vader in ‘t
Kerkie der armen...




(c) Aristide Bruant