Ik heb op mijn lazer gehad, ben zo eenzaam geweest en het lied in mijn hart mis ik nog het meest. De vrouw die ik aanbad, ik heb haar liefde verknoeid, is de bloem van mijn leven, nou echt uitgebloeid. Zal ik ooit nog gelukkig zijn zomaar gelukkig zijn, zal er ergens toch nog zo'n wonder voor me zijn, toen zonder dat ik er erg in had kwam jij ineens dichterbij.

Je hebt me aangeraakt, je hebt hier van binnen iets in me los gemaakt, zo'n gevoel dat ik weer leven wil, dingen doen en onbezorgd net als toen weer zing, lalala, lalala, lalala. Je hebt me aangeraakt je hebt hier van binnen me weer heel gemaakt, zo'n gevoel, dat ik weer voelen kan hoe mooi schreeuwend mooi... mijn leven is.

Ik was het zo zat, dat gehang voor de buis en waar ik ook heen ging, ik kwam nergens thuis, maar met jou om me heen, krijgt alles weer zin en 't is of mijn leven nu pas begint... 'k Kan weer gelukkig zijn, zomaar gelukkig zijn, maar dan moet jij dat wereldwonder zijn en zonder dat ik er erg in had kwam jij ineens dichterbij.

Je hebt me aangeraakt. Je hebt me van binnen weer zo blij gemaakt, zo'n gevoel dat ik weer leven wil dingen doen, en onbezorgd net als toen weer zing, la la la, la la la, la la la. Je hebt me aangeraakt je hebt hier van binnen me weer heel gemaakt, zo'n gevoel dat ik weer voelen kan hoe mooi, huilend mooi schreeuwend mooi... m'n leven is. 

Tekst en muziek: Jan ten Hoopen