De bom, het leger en de presidenten,
de honger en de politieke rel,
de apartheid, het geweld, de dissidenten,
de oorlog, het commando, het bevel …
 
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben,
gooi de buitendeur maar stevig in ’t slot.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben
want die wereld vliegt me naar de strot.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben,
zeg de krant maar op en weg met de t.v.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben
want de wereld is vandaag alleen wij twee.
 
Geen aids, geen kanker en geen kruisraketten,
geen junkies en geen heroïnedood.
Geen atoomproeven, geen stickers, geen pamfletten,
geen krakers, geen M.E., geen woningnood.
 
Geen paus, geen kerken en geen vakbondsleiders,
geen kamer en geen politiek gezwam,
geen collectes, geen goed doel, geen vrijheidsstrijders,
geen lijsten, geen verkiezing, geen program …
 
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben,
leg de hoorn de hele dag maar naast de haak.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben
want de wereld belt me veel te vaak.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben,
zeg maar: ‘Rot op!’, of nee, dat klinkt misschien te stug.
Zeg de wereld maar dat ik niet thuis ben.
Nee, weet je wat, zeg maar: ‘Ik bel nog wel terug!’