Ik ken je al m’n leven lang
en toch stel jij je voor.
Ook al zegt je naam me niets,
ik ken je door en door.
 
Ik ken je al m’n leven lang,
wie weet, misschien wel langer.
Ik ken je al m’n leven lang,
m’n vrouw, m’n vriend, m’n zanger.
En dat mooie liedje dat je zingt,
dat is al vaak gezongen.
Dat ken ik al m’n leven lang,
m’n jager en m’n jongen.
 
Ik ken je al m’n leven lang
en toch zeg jij je naam.
‘Oh mijn God, dit is ‘m dus,
die komt uit hemelsnaam.’
 
Ik ken je al m’n leven lang,
wie weet, misschien wel eeuwen.
‘Wat zeg je? Wat voor sterrenbeeld?’
‘Wat grappig hè, twee leeuwen!’
Oh, dan weet je wat ik zeggen wil
van baas en knecht en koning,
dan ken je alle kleuren
die er heersen in mijn woning.
 
Ik ken je al m’n leven lang,
toch noemen wij dit praten.
We roepen allebei verbaasd:
‘Heb jij ook in de gaten,
dat er niks van te zeggen valt,
dat alles staat beschreven.
En kom je toch nog tijd te kort,
krijg je een volgend leven.’
 
Ik ken je al m’n leven lang,
geloof me als ik zeg:
‘Karma, lot of puur geluk,
wij gaan dezelfde weg.’
 
Ik ken je al m’n leven lang,
geloof me als ik zeg:
‘Karma, lot of puur geluk,
wij gaan dezelfde weg.’