Het is zo lang geleden
op de fiets voor dag en dauw,
niet naar school
maar naar het koffiehuis
waar ik spijbelde voor jou.
Het Koffiehuis in Alkmaar,
ouwe jukebox in de hoek,
Muziek-Express en Hitweek,
koffie met gevulde koek.
We waren allebei
hetzelfde gekleed.
We kenden alle liedjes
van de hit- en tipparade.
Jij hield van Cliff Richard
en ik had Beatles-haar,
maar ’t allermooiste was
dat we hielden van elkaar.
 
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.
Wat waren we toch jong
de tijd dat Dylan zong:
‘The times they are a-changing’.
 
De tijden zijn veranderd
en het ging verdomde snel.
Ik weet niet of het toen beter was
maar één ding weet ik wel:
Dat ik een warm gevoel krijg
bij ‘Lucky Lips’ en ‘Love me do’.
Waar zijn die mooie jaren
‘With love from me to you.’
 
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.
Wat waren we toch jong
de tijd dat Dylan zong:
‘The times they are a-changing’.
 
Wat is het lang geleden,
eindexamen zomerfeest.
Een vriendschap die voorbij ging,
wat geweest is is geweest.
Ik ben je niet vergeten,
vraag me af waar je nu bent.
‘The times they are a-changin.’
Denk niet dat je me herkent.
 
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.
Wat waren we toch lief
onervaren en naïef.