Een mensenleven duurt zo lang
en eenzaamheid maakt iemand bang
en daarom wordt het zo gespeeld
dat je met tweeën alles deelt
die man of vrouw waarvan je houdt
en die met jou je leven bouwt
die de eerste plaats heeft in je hart
die zoals niemand met je praat
en die je ook nooit achterlaat
je vreugde deelt en ook je smart

En elk jaar op je huwelijksdag
komt de familie met een lach
en haalt kadootjes voor de dag
zegt : "Jullie boffen maar"
en er is koffie, er is koek,
u kent dat wel de tijd is zoek
en op het end zegt heel 't bezoek
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"

Maar soms gaat alles niet zo best
ga je uithuilen bij de rest
dat die ander niks meer om je geeft
waar je al zolang mee samenleeft
dat je hem of haar niet meer vertrouwt
waar je al jarenlang op bouwt
want er is twijfel in je hart
maar ook dan staat de tijd niet stil
hoe ongaarne je 't ook hebben wil
komt die dag maakt je verward.

En elk jaar op je huwelijksdag
komt de familie met een lach
en haalt kadootjes voor de dag
zegt : "Jullie boffen maar"
en er is koffie, er is koek,
u kent dat wel de tijd is zoek
en op het end zegt heel 't bezoek
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"

Maar ook zo'n krisis gaat voorbij
komt tijd, komt raad voor allebei
want je wordt ouder, je wordt tam,
je hart verzoend, je benen stram
je steunt elkaar omdat je weet
dat je altijd alles samen deed
en je bent blij dat dat nog mag
en je zit samen bij het vuur
kijkt naar de klok telt ieder uur
en je wacht op die ene dag.

Want elk jaar op je huwelijksdag
komt de familie met een lach
en haalt kadootjes voor de dag
zegt : "Jullie boffen maar"
en er is koffie, er is koek,
u kent dat wel de tijd is zoek
en op het end zegt heel 't bezoek
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"
"Nog vele jaren met elkaar"
en die met jou je leven bouwt.

(c) Jan Puimège
Tekst & Muziek : Jan Puimège