Eg vil ikkje glane mer på råskapen og hatet 

fra en kosekrok i min og bankens hus 

Eg vil ikkje hykle mer om sjarmen i en gate 

der de arbeidsløse ruller seg i rus 

Eg vil ikkje be' til Gud at kirken skal bli vår 

Den har vært de andre sin i 1900 år 



Eg vil ikkje vente 

på at byen bryter sammen 

på at køen stanser opp 

på den siste oljeflammen 

Eg vil ikkje vente 

Eg vil ut og bygge nytt 

Eg vil ha mange, mange med meg 



Eg kan ikkje høre mer på små, frustrerte helter 

når de skriker, slår og danser uten mål 

Eg kan ikkje hjelpe de når velferdsstaten velter 

og de sitter der med nerver utav stål 

Å, eg skulle spilt med de til strømmen ble skrudd av 

men å bli i byn ble som å grave egen grav 



Eg vil ikkje vente 

til vi alle permitteres 

til vi blir et bombemål 

til vi skal evakueres 

Eg vil ikkje vente 

Eg vil ut og bygge nytt 

Eg vil ha mange, mange med meg. 



Sangen om betongen e blitt en kjempeslager 

Sangeren med grønt hår varte bare noen dager 

Platedirektøren synger høyt fra sine hager: 

Ja vi elsker punk 



Bare le av de som dyrker kål og gulerøtter 

bygger solpanel og starter kollektiv 

Eg vil heller gråte over skjulte samfunnsstøtter 

som har gitt opp alt og kastet bort et liv 

Heller så et lite frø og vere idealist 

enn å sitte blind og døv og sulte ihjel til sist 



Eg vil ikkje vente 

til de tar respekten fra oss 

til vi får en ny tyrann 

eller blindt og blodig kaos 

Eg vil ikkje vente 

Eg vil ut og bygge nytt 

Eg vil ha mange, mange, 

mange mange 

mange mange med meg 



Eg vil ikkje vente