In een gezelschap zeg ik geen woord:
ik ben zo verlegen, ik lijk wel gestoord.
Ik hou me uit voorzorg soms Oost-Indisch doof,
dus iedereen ziet me dan over het hoofd.
Ik zou willen schreeuwen of slaan met de deuren.
Waar ben ik bang voor? Wat kan me gebeuren?

Schreeuwende kleuren en ik ben zo stil,
maar sprekende kleuren maken verschil.
Want voel ik me grijs of zie ik weer bleek,
dan vraag ik een kleur die voor mij spreekt.

Ik sta voor de spiegel iets uit te proberen,
ik ga me te buiten aan vrolijke kleren.
Ik zou willen schreeuwen of slaan met de deuren.
Waar ben ik bang voor? Wat kan me gebeuren?

Hoe feller de kleuren, hoe beter het gaat!
Mensen verstaan mij, hoe zacht ik ook praat.
Ik zou zelfs kunnen zwijgen als iemand iets doet,
want sprekende kleuren zeggen genoeg.

Jongens die kijken als ik voorbij loop.
Ik hoef niet meer te blozen, geen last meer van schaamrood.

Schreeuwende kleuren en ik ben zo stil,
maar sprekende kleuren maken verschil.
Hoe feller de kleuren, hoe beter het gaat!
Mensen verstaan mij, hoe zacht ik ook praat.

Wat kan me gebeuren met schreeuwende kleuren,
wat kan me gebeuren?

Schreeuwende kleuren en ik ben zo stil,
maar sprekende kleuren maken verschil.