Er woonde dichtbij Overschie
Een vlieg die heette Eulalie
Ze was de mooiste vlieg van 't land
Zo nuftig en zo elegant
Ze stond een poos op haar balkon
En zoemde zachtjes in de zon

En onder haar, in 't lover, zat
Een bromvlieg op een eikenblad
Een hele mooie groen en blauwe
Die toch zo graag met haar wou trouwen
Hij voelde zich heel erg alleen
En bromde zachtjes voor zich heen:

"Eulalie, Eulalie
Bzzo blij dat ik je zie
Kom toch bij mij, een, twee, drie
Eulalie, Eulalie"

Maar Eulalie kwam niet zo spoedig
Want Eulalie was zo hoogmoedig
Omdat ze zondag in de stad
Een Frans toerist gestoken had
Ze zong: 

"Tralala la, hei hei
Traala hei hei
Traala, ik heb Frans bloed in mij"

Ze vond de bromvlieg te gewoon
Hij bromde dus op droeve toon:

"Eulalie, Eulalie
Bzzo blij dat ik je zie
Kom toch bij me, een, twee, drie
Eulalie, Eulalie"

Maar Eulalie op haar balkon
Stond maar te zoemen in de zon
Zij was zo trots en ijdel, ach!
Dat zij niet eens de zwaluw zag

De zwaluw heeft haar ingepikt
En in een oogwenk doorgeslikt
Weg, was Eulalie de vlieg
En nu, als ik me niet bedrieg
Zit nog de bromvlieg in de blad'ren
En snikt: "Zij had Frans bloed in d'aderen"

"Mijn Eulalie is opgevreten
En ach, ik kan haar niet vergeten
Eulalie, Eulalie, Eulalie
Dat ik jou nou nooit meer zie
In de buurt van Overschie
Eulalie, Eulalie... Eulalie!"