Mannequins, papatou, kijken altijd zo moe
En de honger straalt hun uit de ogen
't Lijkt wel of ze maar eens in 't jaar en wijdbeens
Uit de ruiven een hap hooi eten mogen
Zie, daar staat d'r weer een
En ik vraag me alleen
Waarom ze zich zo wonderlijk voordoet
Waarom staan ze altijd met hen benen gespreid
Net alsof 'r een bus onderdoor moet

Kom, wat draagt men vandaag, is de taille weer laag
Of weer hoog of volledig verdwenen
Niemand weet hoe 't wordt
Zijn de rokken weer kort
Nee, hier hangen ze weer op de schenen

O, de schouders zijn recht
Maar Perma heeft gezegd dat de schouders nog steeds blijven glooien
En de rokken zijn nauw, maar ook wijder, mevrouw
Dus u ziet: 't kan vriezen, 't kan dooien

En de V-hals is laag, tot ver onder de maag
Echt een jurk om een avond te kienen
En die magere poes, is gekleed in een hoes
Van een duurdere stencilmachine

Maar, 't is jammer en zuur
Voor de haute couture
Moet men teer zijn en hongerig kijken
Wij zijn stevig en vet
En de ligne kadet
Dat is alles wat wij hier bereiken