Een knoop die aan een bakkersjas zat,
ergens in een straatje,
die wou er graag af, maar dat kon niet, omdat
hij vastzat aan een draadje.
Tidom, tidom.

De bakker snoepte ontzaggelijk veel
koek en chocolaatjes,
tompoezen, fondant, pepermunt en kaneel
en alle soorten slaatjes.
Tidom, tidom.

Een paar honderd kilo was zijn gewicht –
da’s een hele hoop, hoor.
De jas werd te krap en kon haast niet meer dicht,
maar daar had hij die knoop voor.
Tidom, tidom.

De spanning was net iets te veel voor die knoop:
weer een chocolaatje
en nog een pot slagroom en weer een lik stroop.
En ‘knap’ zei toen het draadje.
Tidom, tidom.

En hopla, daar sprong de knoop van zijn jas
en rolde in een kwartiertje
de stad uit en zo naar de Loosdrechtse plas
en pikte daar een biertje.
Tidom, tidom.

Toen ik hem laatst tegenkwam op een terras –
stralend aan alle kanten –
en vroeg: ‘Ga je nog eens terug naar die jas?’,
toen zei hij: ‘Jaaa, je tante!’
Tidom, tidom.