Gaat mijn moeder kokkerellen
met haar grote koekenpan,
nou, dan kan ik wel voorspellen
dat je geen pap meer zeggen kan.
Mijn moedertje, dat moet je weten,
maakt eens per jaar een stamppot klaar.
Haar zuurkool heb ik net gegeten:
heerlijk, heerlijk, maar wel zwaar!

Te gek, te gek:
te hikken, te boeren!
Te gek, te gek:
haar zoon te overvoeren,
met stamppot te vloeren.
Te gek, te gek:
zuurkool met spek!

Zuurkool met veel spek en krabjes,
(dat leg ik later nog wel uit).
Ben van slag: zo’n heerlijk hapje,
dat je hele nacht verbruit.
Zuurkool, zuurkool, ik zat te smullen.
Daarna kreeg ik pudding toe!
De meeste koks zijn grote nullen
vergeleken bij mijn moe.

Te gek, te gek:
te hikken, te boeren!
Te gek, te gek:
haar zoon te overvoeren,
met stamppot te vloeren.
Te gek, te gek:
zuurkool met spek!

Ik ben zelf kok, maar zou niet weten
hoe moeder dat toch altijd lapt.
Ik heb drieëneenhalf bord gegeten,
waarna een mens naar adem hapt.
Ik heb de kookkunst van haar afgekeken,
haar recept las ik heel vaak,
maar bij haar zuurkool vergeleken,
zit aan de mijne kraak noch smaak.

Te gek, te gek:
te hikken, te boeren!
Te gek, te gek:
haar zoon te overvoeren,
met stamppot te vloeren.
Te gek, te gek:
zuurkool met spek!