De tuin was groot, het weer was mooi:
er was een tuinfeest in het Gooi.
Met een benepen stemgeluid
stak men elkaar de ogen uit.

‘Mevrouw, wat doet uw zo’n dan wel?’
‘Hij maakt carrière, razendsnel!’
‘Mijn dochter zit al in de raad!’
‘Mijn zoon krijgt een professoraat!

Nog niet meteen, maar het zit erin!’
‘Mijn dochter speelt als Menuhin!
Zij is rijp voor het Concertgebouw!’
‘Dat hopen we dan maar, mevrouw!’

Toen vroeg er een op hoge toon:
‘En u, mevrouw, wat doet uw zoon?’
‘Mijn zoon verstaat de dierentaal!
Hij weegt de dieren op een schaal!

Hij voert ze melk en haringpap!’
‘Hij was op school dus niet zo knap?’
‘Ach, hij komt daarmee niet in de krant…’
‘Heel interessant!’ ‘Ja, heel interessant…’

‘Maar hij gaat fluitend naar zijn werk,
elke dag weer!’ ‘Nou, dat lijkt me sterk!’
‘Ach, hij streeft geen anderen voorbij
en wat hij doet, dat maakt hem blij!’

Zij was geen makkelijke prooi,
daar op dat tuinfeest in het Gooi…