Drie kinderen gingen hand in hand
om bloemen te plukken op het land.

De dag was al voorbij gegaan:
ze kwamen bij een slachter aan.
‘Heeft u voor ons een slaapplaats, heer?’
‘Ja, kom dan, kom, verheugt me zeer!’

Nog voor er eentje rustig zat,
sloeg hij ze dood en dat was dat.
Toen stopte hij ze bout na bout
als varkens in een vat met zout.

Sint Nicolaas passeerde daar,
het was precies na zeven jaar.
Bij het slachtershuisje streek hij neer:
‘Heeft u voor mij een slaapplaats, heer?’

‘Ja, kom dan, kom, Sint Nicolaas,
al is dit geen paleis helaas.’
Nog voor Sint Nicolaas rustig zat,
vertelde hij dat hij honger had.

‘Wilt u een boterham met kaas?’
‘Dat lust ik niet,’ zei Sinterklaas.
‘Een broodje ham of fricandeau?’
‘Nee, daarvan hou ik ook niet zo.’

Het vlees waar ik het meest van houd,
dat zit al zeven jaar in het zout.
De slachter had het goed gehoord
en rende in doodsangst naar de poort.

‘Het is zinloos om te vluchten, man,
berouw is wat jou redden kan.’
Sint Nicolaas is naar het vat gegaan
en hield er drie vingers tegenaan.

‘Dag kleine slapers die ik zie,
word maar eens wakker, alle drie.’
En met drie vingers uitgestrekt
heeft hij ze uit de dood gewekt.

De eerste zei: ‘Wat sliep ik zacht.’
De tweede had dat ook gedacht.
Het derde kindje zei bedeesd:
‘Ik ben in het paradijs geweest.’

Drie kinderen gingen hand in hand
om bloemen te plukken op het land.