Ik weet nog wel dat we haar kochten,
't was in de dierenwinkel in de stad.
Ik weet nog wel hoe lang we zochten
tot ik mijn vogeltjes gevonden had.

Ik weet nog hoe het was gekomen:
ze keek me echt het allerliefste aan.
Ik weet nog dat ik stond te dromen
zoals ik thuis nog dikwijls heb gedaan.

Ik weet wel, niets kan eeuwig leven:
elk vogeltjes zingt eens zijn laatste lied.
Maar het verdriet dat het kan geven,
dat weet ik nu. Dat wist ik niet.

Ik weet nog wel hoe zacht ze voelde
als ik haar vasthield. Heel voorzichtig, hoor.
Ik weet nog goed wat ze bedoelde
wanneer ze vinnig pikte in m'n oor.

Ik weet nog hoe mooi ze kon zingen.
Wie het niet hoorde, had het niet geloofd.
Ik weet nog honderdduizend dingen,
die ik bewaar als veertjes in m'n hoofd.

Ik weet wel, niets kan eeuwig leven:
elk vogeltjes zingt eens zijn laatste lied.
Maar het verdriet dat het kan geven,
dat weet ik nu. Dat wist ik niet.

Maar het verdriet dat het kan geven,
dat weet ik nu. Dat wist ik niet.