Stilte, duister, ijskristallen
die zich vormen in de nacht
en als vlokjes naar beneden vallen
in hun smetteloze pracht.

Kinderen in het ochtenduur
halen hun sleetjes uit de schuur.
Op hun sleden, op hun sleden
naar beneden, naar beneden.

Met z’n allen, sneeuwkristallen,
in hun val oneindig zacht,
witten zij de zwarte nacht.

Stilte, duister, ijskristallen
in hun val oneindig zacht.