Ik kocht je toen ik achttien was, ik had net mijn rijbewijs:
een schatje van een tweedehands. Ik reed je naar Parijs.
Al mijn vrienden vonden jou een afgeleefde kar,
voor mij was jij nog mooier dan de mooiste Jaguar.

Je wiegde met je bumper, de koplampen vooruit,
je motor ronkte hitsig. Dan kuste ik je ruit.
En kwam je in versnelling, je toeterde erbij:
we waren niet te remmen, ik liet je in je vrij.

Laatst hoorde ik iets haperen in jou mechaniek:
bij de dokter bleek je ongeneeslijk wagenziek.
Je had niet lang te leven, er was geen enkele hoop.
Toen stierf je in mijn armen. Ik bracht je naar de sloop.

Slap hangt nu je bumper, je lampjes zijn nu uit,
je motor is gebroken en tranen op je ruit.
Maar soms hoor ik een toeter, dan spring ik overend
en denk voor één seconde dat jij weer bij me bent.