Lieve Klaartje,

Ik kreeg je kaartje
Wie had dat geloofd?
Dat het zover nog zou komen
Je bent echt verloofd


Je bent nog even 
In je leven
Bij die man op zicht
En natuurlijk
Is je huwelijk
Dan zowat verplicht

Ben je mal, meid?
Jij die altijd
Zo zelfstandig
Bij de hand
Met je verstand
En ook nog handig was

Jij had trots
En als dat botste
Met wat mannen-eer 
Dan probeerde
Dat soort heren
’t Bij jou niet meer

Dat wordt nou mevrouw
Compleet in een flatgebouw
Die de vaat doet
Van het serviesgoed
In het druiprek van Tomado

Jij had zoveel fut
Ben jij nou al ingedut
Daar staat zo waar
Een druivenschaar
Op die verlanglijst van je
Burgertrut

Ik was geen doetje
Want mijn moetje
Was jouw moeder, kind
‘k Heb daar geen spijt van
Want met m’n man
Was ik goed bevrind
Ach, in mijn tijd
Was geen vrijheid
Die je nu wel vindt

Dat is prachtig
En ik dacht nog
Een nieuwe tijd begint
Maar die jeugd toch
Tegenwoordig
 Is zo ouderwets

Uitgekiend
Wat goed verdiend
En verder keurig net
’t Is toch zonde  
Als je zonder 
Burgermansfatsoen
Kan gaan leven
Maar je geeft meer
Om je goede doen