Na al die jaren stond ze zomaar voor me 
En nu zag ik opeens hoe mooi ze was 
Zo in het schemerlicht, haar prachtige gezicht
Het stille meisje van vroeger uit m’n klas 
Ik stond daar even aan de grond genageld 
Ik dacht één ding, haar laat ik nooit meer gaan
Ik had die avond pech, m’n vrienden gingen weg 
Toen heb ik haar daar zomaar laten staan 

Nu denk ik, was ik toen maar even blijven hangen 
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen 
Mijn hart dat heeft nog nooit zo’n pijn gedaan
Was ik toen maar even blijven hangen 
Dan was ik zeker met jou meegegaan
Al duurt het honderd jaar 
We komen bij elkaar 
En zal ik altijd bij je blijven staan 

Jaren later kwam ik haar weer tegen
Ze lachte en ze zei toen tegen mij 
Ik wilde jou die nacht, maar ik heb op niets gewacht 
’t Is jammer maar jouw kans is echt voorbij 
 
Nu denk ik, was ik toen maar even blijven hangen 
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen 
Mijn hart dat heeft nog nooit zo’n pijn gedaan
Was ik toen maar even blijven hangen 
Dan was ik zeker met jou meegegaan
Al duurt het honderd jaar 
We komen bij elkaar 
En zal ik altijd bij je blijven staan 

Zelfs in m’n dromen kom je elke nacht voorbij 
Maar dromen brengen jou toch niet bij mij 
Waarom ben ik die avond nou zo dom geweest? 
Met jou was heel mijn leven nu een feest 

Nu denk ik, was ik toen maar even blijven hangen 
Was ik toen maar niet naar huis gegaan
Elke dag blijf ik naar jou verlangen 
Mijn hart dat heeft nog nooit zo’n pijn gedaan
Nee! 
Was ik toen maar even blijven hangen 
Dan was ik zeker met jou meegegaan
Al duurt het honderd jaar 
We komen bij elkaar 
En zal ik altijd bij je blijven staan 
En zal ik altijd bij je blijven staan