Du veit dæ æ 'kji greitt å gå på friarveg.

I ein gamal konfermantdress, og med tviband-sokke- sèg.

Då æ're godt å stø seg te ein gamal trufast ven:

Ein gitar æ god å ha, når du sjål æ mindre pen!



So skreiv eg vers te'n Birgjit, og va so kry og kaut.

Fekk lurt ho med aleine på hyttetur te Braut.

Ette mat og dram kom sangen fram, boren på gitar.

Men i fysste verset small det so 're skar!

Trea-strengen rauk!



Det vart 'kji noko tå, nei eg kom 'kji nokon veg.

Då ho Birgjit småsprang heimover stod eg med sokke-sèg.

Men alle tunge tanka dei skuvde eg på dør.

For ho Hilde på butikken, ho har strengjisett som før.



So skreiv eg vers te'n Hilde, og va so kry og kaut.



Men ho Hilde lo, og ho Hilde slo upp ryggsekk-loket tvert:

"Eg har med meg ekstra streng, ja eg har faktisk fleire sett!"

So sangen om ho Hilde, den fekk eg syngji ut.

Og virkningji va større enn sylkjidress og Brut.

Ette mat og dram so smaug ei hand unde skjurta mi.

Og me gjingo båe mot ei anna tid!

Ungkarslivet rauk!