De opa van mijn opa
was een hele strenge man.
Hij sloeg z'n zoontje Willem
en hij sloeg z'n zoontje Jan.
Daar was er nog Katrientje,
die hij mepte met een stok.
En als Marietje stout was,
moest ze in het kolenhok.
Dat was toen heel normaal
en niemand was verwonderd.
't Gebeurde allemaal
in negentienhonderd.

De opa van mijn opas
ging 's avonds naar de kroeg.
Daar dronk hij zeven borrels,
dat vond hij net genoeg.
En als zijn vrouw dan klagen wou,
dan strafte hij haar ook.
Hij sloeg haar met een eindje touw,
nog net niet met de pook.
Maar niemand die wat zei
en niemand was verwonderd.
Het hoorde er zo bij
in negentienhonderd.

En als een kind iets wilde
dan zei hij altijd nee.
Maar 's zondags ging hij naar de kerk
en heel de troep moest mee.
Ze zeiden onderdanig:
Pappa, wat bent u goed.
U hebt altijd gelijk, pappa,
U weet hoe alles moet.
Dat hoorde bij die tijd, 
Al was het ook bedonderd.
Dat was gehoorzaamheid
In negentienhonderd.