Geef mij je hand, vriendin, ga met mij mee
Samen de wereld uit over de zee
De sterren en de maan zingen heel zacht
Over het dromenland dat ons verwacht

Droombeeld en fantasie bouwen een brug
Zij die er erover gaan keren nooit terug
Denk dus goed na, vriendin, durf je het aan
Laten wij dan die brug ook overgaan

   Tranen worden als kristal 
En je oud verdriet danst dan als een kaatsenbal 
Luchtig en vlug 
Over de brug
Vrij in het blauwe heelal

Geef mij je hand, vriendin, kijk mij eens aan
Wat zal dat lentelicht jou prachtig staan
Paarlen van ochtenddauw strooi ik dan daar
Als vlindertranen in je zwarte haar

Waar eens de wereld was heeft dichte mist
De afstand en de tijd snel weer uitgewist
Oorlog en jaloezie zijn dan voorbij
Ons eigen dromenland is van jou

   Tranen worden als kristal 
En je oud verdriet danst dan als een kaatsenbal 
Luchtig en vlug 
Over de brug
Vrij in het blauwe heelal

Jouw slanke hand, vriendin
Voerde mij mee
Maar in plaats van dromenland vonden wij slechts zee
Jaren gingen voorbij. Ik weet sindsdien
Dat je slechts heel alleen dromenland kunt zien