Waar zijn die mooie droeve dagen
Waar is de wanhoop van weleer
Ik kan de voorspoed niet verdragen
De zomer drukt mijn stemming neer
Waar is de wanhoop van weleer

Toen ik nog reden had tot klagen
Sloeg mijn leed in verzen neer
Waar zijn die mooie droeve dagen
Zo donker als novemberweer
Waar is de wanhoop van weleer

Waar zijn die mooie droeve dagen
Het leven geeft mij almaar meer
Een vrouw, een kind, een volle kinderwagen
Maar ik liet wel een struise veer
De wanhoop van weleer

Een mens moet worstelen en lijden
Dat zie je toch aan mij maar weer
Dus, wie mij mijn geluk benijden
Troost u: nooit schrijf ik zulke verzen meer
Als in die wanhoop van weleer