Hoewel ik tamelijk knap ben en eigenlijk goed gebouwd
en iedereen die naar mij kijkt onmiddellijk van mij houdt,
wil het soms gebeuren dat ik toch denk: ‘Kom,
het lijkt me zeer verstandig dat ik mij vandaag vermom.’

Vermommen is een vak, vermommen is een vak,
is een vak zoals geen ander.
Een hond of een aap of een zak tabak:
vermommen is een vak van de hak op de tak.
Ik verander en verander.

Vermommen is een foef, vermommen is een foef,
vermommen is een zaak van feeling.
Een stoel, een mevrouw of een leren poef,
trucs die ik niemand meer leren hoef:
vermommen is een kwestie van bezieling.

Ik moest eens spioneren, vermomd als dikke spreeuw.
Ik zat volgeplakt met veren te pikken in de sneeuw.
Toen riep er iemand: ‘Weg, beest!’ Gewoon, zo zonder reden.
Ik vloog tot ik de hoek om was, toen viel ik naar beneden.

Vermommen is een vak, vermommen is een vak,
is een vak met vele kanten:
een prins of een Turk of een pot augurk.
Vermommen is geen zaak van een hoed of een jurk,
al lijk je ook wat op tante.

Vermommen is een foef, vermommen is een foef,
vermommen eist een boel ervaring.
Je kruipt in de huid van andere lui.
Met een schijfje zuur en een zilverui
ben je in een wip een zoute haring.

Vermommen is een vak, vermommen is een vak,
is een vak zoals geen ander.
Een hond of een aap of een zak tabak:
vermommen is een vak van de hak op de tak.
Ik verander en verander.