Er zijn duizenden plaatsen om gelukkig te zijn:
met je hoofd op je knieën in een rustig kozijn,
met de zon in je haar op de top van een duin
of met je opa en je oma op de bank in hun tuin.

Er zijn honderden plekken waar je leeft en geniet,
waar een ander zijn schietgebeden al maar verschiet:
dwars door de hei op de rug van een paard
of bij je opa en je oma op je buik voor de haard.

Vader, moeder, er is met ons iets raars,
want wij genieten in de uren des gevaars.

Mijn vader thuis zei altijd: ‘Sara, eet je bordje netjes leeg.’
Als hij hiervan iets zou weten, ik denk dat hij verhoging kreeg.
Ik heb sinds dagen niet gegeten, steeg in een pompoen naar honderd hoog
en hou op verzoek van de bestuurder passerende tapijten in het oog.

Vader, moeder, er is met ons iets raars,
want wij genieten in de uren des gevaars.

Er zijn duizenden dingen die je altijd graag doet:
met je oom naar de markt een nieuw lint om je hoed,
met je vader gaan vliegeren op Hameleroog
en langs het touwtje stuurt je vader nog een briefje omhoog.

Het is allemaal leuk als je niet beter weet:
met je oom naar de markt waar je poffertjes eet
of hoog op een hooikar met knechtje naar het land.
Het is allemaal heel aardig, maar je ware niet, want

vader, moeder, er is met ons iets raars,
want wij genieten in de uren des gevaars.

Mijn oma zei: ‘Pas op, Hortensje! Hortensje, kom op tijd naar huis!’
Het arme lieve ouwe mensje zat bibberend vlakbij het fornuis.
Wanneer ze dit moment zou horen hoe de toestand rond Hortensje was,
ze vocht in het moeras vandaag met monsters en scheurt nu door de wolken zonder jas.

Vader, moeder, er is met ons iets raars,
want wij genieten in de uren des gevaars.

Thuis zijn de dingen zo keurig en net:
op tijd in het bad en op tijd in je bed,
soms een verhaaltje en uit is de pret.
Dat is wel andere koek vandaag de dag wanneer je er op let.

Vader, moeder, met ons is er iets raars,
want wij genieten in de uren des gevaars.

Hamelen...